کامران علیزایی اولین تحفه ی مرکز مبارزه با فساد

درحالیکه به زعم برخی خوش باوران و ساده اندیشان، می شد نسبت به آغاز کار کمیسیون مبارزه با فساد اداری امیدوار بود و دل خوش کرد؛ انفعال محض این مرکز فرمایشی و فرمالیته در مساله ی رییس شورای ولایتی هرات، همه ی امیدها را بر باد داد.

از قدیم الایام گفته اند که سالی که نکوست از بهارش پیداست و بنابراین اگر مرکز تازه تاسیس مبارزه با فساد اداری، اراده یا توان این مبارزه و برخورد را می داشت حداقل در نخستین روزهای کاری خود قدمی برمی داشت و کاری از پیش می برد تا کمی از موج انتقادات و اعتراضات عمومی بکاهد اما...

اما گویا اعضای این کمیسیون چنان دلگرم و خاطرجمع از حامیان و باداران و پارتی های زورگوی خود هستند که حتی به خود زحمت سرکوب لفظی و محکوم کردن ظاهری کامران علیزایی را ندادند. در مقابل وی نیز به لطف تبار کوچی و یدک کشیدن نام "زی" بار خود را بست و از مهلکه جست.

اگر رییس شورای ولایتی هرات که بی تردید یکی از سردسته های باند مافیایی مواد مخدر منطقه غرب افغانستان است و با زورگویی و قانون ستیزی خود، همه را به ستوه آورده، از قوم غیر پشتون و با نام فامیلی دیگری می بود قطعا تاکنون دستگیر یا متحمل پرداخت رشوه ی کلانی می شد؛ اما کامران علیزایی به لطف سیستم فاسد اداری، خم به ابرو نیاورد.

متاسفانه علیرغم حکم رسمی دستگیری و ممنوع الخروجی رییس شورای ولایتی هرات توسط دادستانی کل کشور، زور هیچ پولیس و محکمه ای به وی نرسید تا کامران صاحب بتواند با وساطت و پادرمیانی برخی همدستان خود در سفری کوتاه به پایتخت همه چیز را حل و فصل کند گویی از اول چنین حکمی صادر نشده است.

کامران علیزایی اولین تحفه ی مرکز مبارزه با فساد اداری برای سیستم اداری، سیستم قضایی، کوچی ها، حکومت و مردم ملکی است که بی صبرانه و مشتاقانه منتظر تحولات و اصلاحات وعده داده شده بودند؛ باشد که به مذاق همه خوش بیاید!

این نمایش خیمه شب بازی که از حکم بازداشت تا لغو آن از سوی ارگ نشینان برای رییس فاسد و شهره ی شورای ولایتی هرات براه افتاد مصداقی بر این مدعا است که در یک حکومت فاسد با نظام فاسد و سیستم فاسد، تعدد کمیسیون ها و مراکز اداری منجر به افزایش فساد می گردد نه بهبود آن؛ اینچنین است که اندر خم یک کوچه مانده ایم!

کد (8)