کمی به استقلال فکر کنید

کمی به استقلال فکر کنید

نشست بروکسل" فردا با حضور سران کشورهای عضو ناتو برگزار می شود و بررسی وضعیت امنیتی افغانستان و بحث در مورد ادامه حمایت های مالی و همکاری های درازمدت سیاسی با این کشور در صدر موضوعات این نشست خواهد بود.

حدود 15 سال از حضور ناتو و نظامیان خارجی در افغانستان به نام حمایت های مالی و کمک به برقراری امنیت این کشور و حفظ افغانستان در برابر حمله های گروه های شورشی و تروریستی می گذرد اما وضعیت شکننده امنیتی و سیاسی در افغانستان حکایت از ناکامی ناتو در افغانستان دارد، چرا؟

در مورد ناکامی ناتو در برقراری امنیت افغانستان این فرضیه بطور کامل رد می شود که ناتو در مقابله با مخالفان مسلح و طالبان ناتوان است و امکان تهاجم، دفاع و سرکوبی آنان را ندارد، پس هر چه هست یا به تناقض رفتاری و بازی دوگانه ناتو بازمی گردد و یا این مساله را نشان می دهد که ناتو در خاک افغانستان به هر چه می اندیشد جز این کشور...

چطور می توان این مساله را باور کرد که سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) سالانه بیش از پنج میلیارد دالر صرفا برای برقراری امنیت در افغانستان هزینه کرده و مصارف دیگری را متحمل می شود؟ و چرا با گذشت 15 سال، امروز همچنان آتش جنگ در برخی نقاط افغانستان شعله می کشد؟ آیا غیر از این بوده که ناتو با رفتار دوگانه خود هم کاسه پاکستان بوده و از این سو مدعی برقراری امنیت در خاک افغانستان است و در آن سو اما لانه تروریست را تغذیه می کند، بزرگ می کند و تحریک می کند، پس چه سود از این نشست های ناتو در شیکاگو، ولز و حالا در بروکسل.

برقراری امنیت افغانستان و تقویت نیروهای امنیتی کشور گرچه از سرفصل های مهم حضور ناتو است اما تحرکات امروز این سازمان و لایه های پنهانی که ناتو در افغانستان دنبال می کند نه در چوکات نشست های بروکسل و وارسا می گنجد و نه سران حکومتی ما آنقدر هوشیار هستند که اینها را بفهمند و البته فریب نخورید، دور از واقعیت هم نیست که مقامات عالیرتبه ارگ، با دست خود حاشیه امن برای ناتو ایجاد می کند تا آنها به اهداف غیرافغانستانی خود برسند.

با کمی تامل و تعمق می توان فهمید که ناتو با حضور خود در افغانستان، نزدیکی به مرزهای روسیه، دسترسی به ذخایر آسیای مرکزی و شاید تهدید مرزهای ایران را دنبال می کند و هیچگاه دایه دلسوزتر از مادر برای افغانستان نبوده و نیست که هزینه های سنگین بر دوش خود متحمل شود تا صرفا افغانستان آباد شود و آرام شود و گل لبخند بر لبان مردم این کشور شکوفه کند.

حضور ناتو تا سال 2020 در افغانستان تثبیت شده و باید خیال خامی باشد که تا 2020 چشم به در صلح و امنیت کشور بدوزیم، کشورهای عضو ناتو و هیچ بیگانه دیگری مادر دلسوز برای افغانستان جنگ زده نخواهند شد اما کاش این را نوکران و اجیرخواران آمریکایی ارگ و سپیدار می فهمیدند که دست نشاندگی بدترین درد قرن بیست و یکم است و کاش کمی به استقلال فکر می کردند... به تکیه بر مردمی که خواهان صادق آرامی و امنیت در افغانستان هستند نه تکیه بر بیگانگانی که پول می دهند تا ساکت شوی و بعد همه داشته های مملکتت را به تاراج و غارت ببرند.

کد (20)

نظرات بینندگان:

>>>   کمی هم به پرسپولیس فکر کنید.